اِنجِیل شریف (لُوقا) 24
24
حضرت عِیسیٰ نا دُوئی واری زِندہ ہوئی جاݨا
1ہفتے نا دیہاڑا گُزریا، تے اِتوارے نی صُبح، نُور پیر نے ویلے، اُنہاں جناݨیاں اپݨی تیار کِیتیاں ویاں چِیزاں قبرے اپر کھڑیاں۔ 2قبر اپر جائی کے اُنہاں تکیا کہ قبر نے مُونہے اپر رَخیا وا پتھر کُسے روڑھیا وا سی۔ 3جیہڑے ویلے او اندر گئیاں، تے تکیا کہ حضرت عِیسیٰ نی میّت مُبارک قبر وِچ نی سی۔ 4اے گل تکی کے او حیران ہوئی گئیاں۔ فِر اچانک دو بندے جِنہاں نا لباس چِٹّا دُدھ سی، آئی گئے۔ 5جناݨیاں ڈرے نال اپݨیاں نَظراں تھلے کری کِہندیاں۔ تے فِر اُنہاں بندیاں آخیا، ”تُساں جِیݨے کی مویاں وِچ کِیئاں لوڑنیاں او؟ 6او اِتھے نی، بلکہ زِندہ ہوئی گیا اے! یاد کرو اُس ریاست گلِیل وِچ تُساں کی آخیا سی، 7’اے گل لازمی ہوݨی اَے کہ اِبنِ اِنسان کی غُنہگاراں نے حوالے کِیتا جاسی، او اُسی سُولی اپر چاہڑسݨ، تے ترِیئے دیہاڑے او فِر زِندہ ہوئی جاسی۔‘ 8اے گل سُݨی کے اُنہاں جناݨیاں کی حضرت عِیسیٰ نیاں گلاں یاد آیاں۔
9فِر او قبر تُوں مُڑی کے آیاں، تے اُنہاں اے ساریاں گلاں حضرت عِیسیٰ نے یاراں صحابیاں تے ہور سارے لوکاں کی دسیاں۔ 10جیہڑیاں جناݨیاں اے گلاں حضرت عِیسیٰ نے صحابیاں کی دسیاں سݨ، اُنہاں وِچ مَگدَلہ شہر نی مَریم بی بی، یوآنہ بی بی تے حضرت یعقُوب نی ماں مَریم بی بی شامل سݨ۔ اِنہاں نال کُجھ ہور جناݨیاں وی سݨ۔ 11صحابیاں کی اُنہاں نی گل بے معنی لغی، اِس واسطے اُنہاں کی یقِین ناں آیا۔ 12پر حضرت پَطرس اُٹھی کے قَبرے در دوڑی کے گئے۔ اُتھے جائی کے اُنہاں چُہکی کے قَبرے وِچ تکیا، تے اُتھے صِرف کفن ہی سی۔ اے چِیز تکی کے او بہُوں حَیران ہوئے، تے اپݨے کہرے در مُڑی کے ٹُری گئے۔
حضرت عِیسیٰ دوآں پیروکاراں کی نظر اچھݨے اݨ
13اُسے دیہاڑے حضرت عِیسیٰ نے دو پیروکار اُس گراں در پئے جاݨے سݨ جِس نا ناں اِماؤُس سی۔ او گراں یرُوشلم شہر تُوں تقریباً ست مِیل نے فاصلے اپر سی۔ 14او اُس سارے واقعے نے بارے وِچ گلاں پئے کرنے جاݨے سݨ جیہڑا کہ ہویا سی۔ 15جیہڑے ویلے او اِک دُوئے نال گلاں کرنے تے بحث کرنے پئے سݨ تے اِسرح ہویا کہ حضرت عِیسیٰ آپوں اُنہاں کول اچھی کے اُنہاں نال نال ٹُرنا شرُوع ہوئی گئے۔ 16پر قُدرتی طور اپر اُنہاں نی اکھیاں اپر اِیئے جہیا پَڑدا اچھی گیا کہ او حضرت عِیسیٰ کی ناں سیاݨی سکے۔
17حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی آخیا، ”اے کَے گل اَے، جیہڑی راہ وِچ تُساں اِک دُوئے نال کرنے پئے او؟“ او غمگِین ہوئی کے اُتھے ہی کھلی گئے۔
18اُنہاں وِچوں اِک پیروکار جِس نا ناں کَلِیُپاس سی حضرت عِیسیٰ کی جواب دِتا، ”یرُوشلم شہر وِچ تُوں واحد بندہ ایں جِسی پتہ نی کہ اِنہاں دیہاڑیاں وِچ اِتھے کَے کُجھ ہویا؟“
19حضرت عِیسیٰ اُنہاں کولوں پُچھیا، ”کَے ہویا؟“
اُنہاں جواب دِتا، ”حضرت عِیسیٰ نا واقعہ جیہڑا ناصرت شہر نا سی۔ اللّٰہ تعالیٰ تے سارے لوکاں نی نَظراں وِچ اُس نے کم تے کلام بہُوں قُدرت آلے سݨ، او واقعی بہُوں بڑا نبی سی۔ 20اَساں نے بڑے مذہبی پیشوانواں تے بڑے بَڈیریاں اُسی رُومی حکُومت نے حوالے کِیتا تانکہ اُسی سزائے موت دِتی جائے۔ اِسرح اُنہاں اُسی سُولی اپر چَہڑوایا۔ 21اَساں کی اُمِید سی کہ او بنی اِسرائیلی قوم کی آزاد کراسی۔ اَج اِس واقعے نا ترِیئا دیہاڑا اَے۔ 22پر ہور گل اے اَے کہ اَساں نیاں کُجھ جناݨیاں سَویرے سَویرے قبر اپر گئیاں تے مُڑی اچھی کے اَساں کی حَیران کری شوڑیا۔ 23اُنہاں کی حضرت عِیسیٰ نی میّت اُتھے نی لبھی۔ اُنہاں کہار اچھی کے اے گل آخی کہ، ’اَساں کی فرِشتے نظر آئے تے اُنہاں آخیا کہ حضرت عِیسیٰ زِندہ اݨ۔‘ 24اَساں نے ساتھیاں وِچوں وی کُجھ قبر اپر گئے سݨ، تے جِسرح جناݨیاں آخیا سی اُنہاں وی او ہی گل تکی، پر اُنہاں کی حضرت عِیسیٰ نی لبھے۔‘ “
25حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی آخیا، ”او بیوقُوفو، تُساں نبیاں نیاں ساریاں گلاں اپر پُوری طرح یقِین نی او کرنے! 26کِیئاں تُساں کی پتہ نی کہ اللّٰہ تعالیٰ نے پہیجے وے مسِیح کی اے سارے دُکھ سیہی کے اللّٰہ تعالیٰ نے حضُور اعلیٰ مرتبہ حاصل کرنا سی؟“ 27فِر حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی اپݨے متعلق او ساریاں گلاں سمجھایاں جیہڑیاں توراة شرِیف وِچ تے صحائفُ الانبیاء وِچ لِخیاں گئیاں سݨ۔
28اِتنے وِچ او سارے اُس گراں کول پہُنچی گئے جِتھے او دو جائی رہے سݨ۔ پر حضرت عِیسیٰ نی ٹور اپروں اِسرح لغݨا سی کہ اُنہاں کُدرے اگے جاݨا اَے۔ 29پر اُنہاں حضرت عِیسیٰ کی مجبُور کری شوڑیا تے آخیا، ”ہُݨ بہُوں دیر ہوئی گئی اَے، نماشاں ہوݨے آلیاں اݨ۔ اَج تُساں ساڑے کول ہی رَہو۔“ اِس واسطے او اُنہاں کول ٹھہرنے واسطے اُنہاں نال ٹُری گئے۔
30جیہڑے ویلے حضرت عِیسیٰ اُنہاں نال روٹی کھاݨے واسطے بَیٹھے، تے روٹی کِہنی کے اللّٰہ تعالیٰ نا شُکر ادا کِیتا، فِر روٹی پہنی کے اُنہاں کی دِتی۔ 31اُس ویلے اُنہاں نیاں اکھیاں کُھلیاں، تے اُنہاں حضرت عِیسیٰ کی سیاݨی کِہندا۔ پر او اُنہاں نی نَظراں کولوں غائب ہوئی گئے۔ 32فِر اُنہاں اِک دُوئے نال اِسرح گلاں کِیتیاں، ”واقعی جِس ویلے راہ وِچ حضرت عِیسیٰ اَساں نال کلامِ پاک نیاں گلاں کرنے سݨ، اُس ویلے ساڑے دِل کِتنے جوش وِچ آئے وے سݨ، ہیں نا؟“
33او اُسے ویلے اُٹھی کے یرُوشلم شہر دَر مُڑی کے ٹُری گئے۔ اُتھے جائی کے اُنہاں تکیا کہ حضرت عِیسیٰ نے یاراں صحابہ کرام باقی پَیروکاراں سمیت جمع ہوئے وے سݨ۔ 34اُتھے اے گلاں ہوݨیاں پئیاں سݨ، ”واقعی حضرت عِیسیٰ دُوئی واری زِندہ ہوئی گئے اݨ! او شمعُون کی نظر وی آئے اݨ!“ 35اُنہاں نیاں گلاں سُݨی کے اِنہاں دوآں وی راہ وِچ پیش اچھݨے آلا سارا واقعہ اُنہاں کی دسیا ، تے اے گل وی دَسّی کہ روٹی پَننَے ویلے کِسرح اُنہاں حضرت عِیسیٰ کی سیاݨی کِہندا سی۔
36او دوئے اے گلاں کرنے ہی پئے سݨ کہ حضرت عِیسیٰ آپوں اُنہاں ساریاں اپر ظاہر ہوئی گئے تے آخیا، ”تُساں اپر سلامتی ہووے!“ 37پر او سارے کَہبرائی گئے تے ڈرے نال اے سمجھے کہ کُسے رُوح کی تکݨے پئے اݨ۔ 38حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی آخیا، ”تُساں کِیئاں کَہبراݨے پئے او؟ تُساں نے دِلاں وِچ شک کِیئاں اَے؟ 39مہاڑے ہَتھاں تے پَیراں کی تکو۔ اے میں ہی آں! مہاڑے نال ہتھ لائی کے تکی کِہنو! رُوح نا گوشت تے ہَڈی کُجھ وی نی ہوݨا جِسرح مہاڑا اَے۔“ 40اے گل آخی کے حضرت عِیسیٰ اُنہاں ساریاں کی اپݨے ہتھ تے پَیر دسسے۔ 41او اِس قدر خُوش تے حَیران سݨ کہ اُنہاں کی یقِین نی سی اچھݨا پیا۔ فِر حضرت عِیسیٰ اُنہاں کولوں پُچھیا، ”تُساں کول کھاݨے واسطے کُجھ اَے وَے؟“ 42اُنہاں پُہجی وی مَچّھی نا اِک ٹوٹا حضرت عِیسیٰ کی دِتا، 43تے حضرت عِیسیٰ اُسی کِہنی کے ساریاں نے سامݨے کھادا۔
44فِر حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی آخیا، ”اے مہاڑیاں او گلاں اݨ جیہڑیاں میں تُساں کی اُس ویلے آخیاں سݨ جیہڑے ویلے میں تُساں نال ساں، کہ جو کُجھ مہاڑے بارے وِچ توراة شرِیف، زبُور شرِیف تے نبیاں نے صحِیفیاں وِچ لِخیا وا اے، او سارا لازمی پُورا ہوݨا سی۔“ 45فِر حضرت عِیسیٰ اُنہاں نے ذہن کھولی شوڑے، تانکہ او کلامِ پاک نا مطلب سمجھی سکݨ۔ 46اُنہاں آخیا، ”کلامِ پاک وِچ لِخیا وا اَے کہ، ’اچھݨے آلے مسِیح اپر دُکھ تے تکلِیفاں اچھسݨ، تے مَرنے تُوں بعد ترِیئے دیہاڑے فِر زِندہ ہوئی جاسی۔‘ 47اے وی لِخیا وا اَے کہ یرُوشلم شہر تُوں شرُوع کری کے ساری دُنیا وِچ اُس نے ناں اپر اِس گل نی لازمی تبلِیغ کِیتی جائے کہ ’تُساں توبہ کرو، تے فِر تُساں کی اپݨے غُناہواں نی مُعافی لبھسی‘۔ 48تُساں اِنہاں گلاں نے گواہ او۔ 49میں رُوحِ پاک تُساں اپر نازل کرساں جِس نا وعدہ مہاڑے آسمانی باپ کِیتا وا اَے۔ پر جِس ویلے تک تُساں کی اللّٰہ تعالیٰ نی طرفوں قوَّت ناں لبھی جائے، اِسے شہر وِچ رہو۔“
حضرت عِیسیٰ نا عَرشِ مُعلّٰی اپر جاݨا
50فِر حضرت عِیسیٰ اُنہاں کی بیتِ عِنیاہ گراں کول کَھڑیا۔ اُتھے جائی کے حضرت عِیسیٰ اپݨے ہتھ چائی کے اُنہاں واسطے برکت نی دُعا کِیتی۔ 51فِر اِسرح ہویا کہ برکت نی دُعا کرنیاں کرنیاں حضرت عِیسیٰ کی آسماناں اپر کِہنی کَھڑیا گیا۔ 52جیہڑے لوک اُتھے سݨ اُنہاں حضرت عِیسیٰ کی سجدہ کِیتا، تے بے حَد خُوشی نے عالم وِچ یرُوشلم شہر در مُڑی کے آئی گئے۔ 53او مَتواتر بڑے عِبادت خانے وِچ ہی رہے، تے اللّٰہ تعالیٰ نی حمد و ثنا بیان کرنے رہے۔
Currently Selected:
اِنجِیل شریف (لُوقا) 24: phr
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir